Okazuje się, że anioł nie tylko ma skrzydła, ale i określoną płeć. Do tego uwielbia kapelusze, i to w dość odważnym stylu. Zanim Jaśmina Taranek stała się aniołem, była żoną, matką, popularną psycholożką zapraszaną do telewizji. Zresztą, poznając jej przeszłość, zastanawiałam się, czy już wtedy nim nie była… Jaśmina to tytułowa bohaterka powieści "Anioł w kapeluszu".

Henning Mankell - myślę, że nikomu nie trzeba przedstawiać tego szwedzkiego pisarza. Kto czytał jego powieści, z pewnością natychmiast sięgnie po najnowszą. A ten, kto nie zna twórczości autora? Cóż, czas najwyższy zatopić się w słowa Mankella. O "Włoskich butach" światowa prasa rozpisuje się w samych superlatywach. Przytoczę słowa choćby z "The Sunday Times": - Najnowsza powieść jest tak niezawodna jak wszystko, co do tej pory napisał.

Festiwal Prapremier, jaki odbył się w październiku w 2011 roku w Bydgoszczy, był kolejnym dowodem na istnienie wzajemnych powiązań pomiędzy literaturą a teatrem. Więcej, okazuje się, że proza na scenie czuje się znakomicie i pozytywnie zaskakuje widza swą teatralną interpretacją.

Tak, mamy sporo tytułów - mistrz horrorów, król kryminałów, królowa thrillerów i tak dalej. A teraz mamy też... matkę chrzestną. Jo Nesbø (wielokrotnie nagradzany w swoim kraju autor powieści kryminalnych) powiedział "Anne Holt jest matką chrzestną norweskiej szkoły kryminału". Brawo. Jak zatem nazwać Nesbø (niestety u nas mało kto o nim wie)? Porzucając jednak ten wątek i dochodząc do sedna - Anne Holt i polski wydawca dają nam "Śmierć demona", najlepszą powieść z serii o Hanne Wilhelmsen. Dom dziecka, śmierć, zagadka - zapowiada się intrygująco. A na marginesie (wracając do tematu pierwszych słów - jedna książka, a mamy aż trzy "tytuły" - mistrzyni, królowa, matka chrzestna; nie za dużo?)

Wcale nie narzekam. Nic a nic! Wręcz odwrotnie. Cieszę się. A radość przyniósł mi posępny mężczyzna, którego zna cały świat - Kurt Wallander. I oczywiście jego "ojciec" - Henning Mankell. Pamiętam, jak kiedyś, kiedyś, kiedyś pisownia tego imienia i nazwiska sprawiała, że na dłużej się zatrzymywałam (ile "n" i gdzie?; dwa razy "l"?). Teraz? Teraz mnie to śmieszy. Mankell tak wszedł w głowę, że zatrzymywać się nie da. I nie chce. Tak samo jak nie chce się go wypuścić, czy pozwolić mu odejść. Całe szczęście on wciąż się wspina na swoją piramidę. W "Sunday Times" napisano: "Pomysł zbioru opowiadań o Wallanderze jest prosty, ale genialny". Zgadzam się! Książka będzie miała swoją premierę 9 listopada.

Kolejne wydanie powieści popularnej autorki prozy kobiecej - Ireny Matuszkiewicz. Książka "Gry nie tylko miłosne" łączy w sobie wątki obyczajowe z kryminalnymi. Spotykają się tutaj żywy język, wyraziste postaci i lokalny półświatek, który autorka obserwowała wiele lat oczyma dziennikarki. Coś dla koneserów literatury spod znaku dawnej Owocowej Serii Prószyńskiego.

Przyciągnęła mnie okładka. Przede wszystkim. Dopiero później przeczytałam nazwisko autora - Matti Rönkä. Kojarzycie? Znany u nas z "Mężczyzny o twarzy mordercy". A owa okładka zdobi publikację zatytułowaną "Dobry brat, zły brat", o której dziennikarz niemieckiego WDR powiedział: "Mądra, bezpretensjonalna powieść, która daje czytelnikowi mnóstwo materiału do przemyśleń". Kryminał, po który warto sięgnąć.

Sprawdźmy kompetencje szwedzkiej krytyki literackiej. Huczny bowiem napis na okładce najnowszej powieści kryminalnej Monsa Kallentofta brzmi: "Nie zwracajcie sobie głowy Stiegiem Larssonem, Kallentoft jest lepszy". Mocne słowa. Biorąc pod uwagę rozgłos, jaki przyniosła Larssonowi trylogia "Millenium", opinia ta wydaje się nader odważna. Przyjrzyjmy się zatem, czy Kallentoft jest taki dobry, jak o nim mówią rodzimi eksperci.